24 กันยายน 2553
กับวันศุกร์…วันของการให้?
วันนี้เป็นวันนึงในรอบหลายวันที่เมื่อคืนดิฉันได้พักผ่อนอย่างเต็มที่ ทั้งที่งานก็ยังไม่เสร็จ ก็เพราะวันนี้เป็นวันมหิดลน่ะซิค่ะ และดิฉันก็ตั้งใจจะบริจาคโลหิตในวันนี้ จึงนอนอย่างเต็มที่เพื่อเตรียมร่างการให้พร้อม นอกจากจะบริจาคโลหิตแล้ว พวกเรายังร่วมกันทำบุญด้วยการนำของเล่นไปให้เด็กๆ ที่โรงพยาบาลตรัง
กว่าจะได้บริจาคเลือด ต้องยืนต่อคิวนานมากเกือบ 1 ชั่วโมงกว่า แต่มันก็คุ้มกับความตั้งใจที่ตั้งใจไว้ตั้งแต่ต้น ครั้งนี้เป็นครั้งที่ 3 แล้วล่ะค่ะสำหรับการบริจาคโลหิต หากใครยังไม่เคยได้บริจาคโลหิต ลองดูซิค่ะ แล้วจะรู้ว่ามันไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดเลยล่ะค่ะ แถมยังได้บุญอีกต่างหากค่ะ
21 กันยายน 2553
กับวันอังคารที่รู้สึกว่า…เรื่องวุ่นๆ ยังไม่จบ?
กับวันอังคารที่รู้สึกว่า…เรื่องวุ่นๆ ยังไม่จบ?
ใครบอกว่าเรื่องวุ่นๆ มันจะจบเมื่อวันอาทิตย์ล่ะค่ะ มีต่อจนถึงวันอังคารเลยล่ะค่ะ วันนี้มีแต่เรื่องที่ตื่นเต้นนิดนึง ก็เพราะว่าวันนี้เป็นวันที่กลุ่มของพวกเราต้อง Present Term Project Web Design น่ะซิค่ะ ที่บอกว่าเป็นเรื่องตื่นเต้นก็เพราะว่า…กลัวว่าอาจารย์จะเรียกให้เป็นคน Present น่ะซิ ทั้งที่ตัวของดิฉันเองค่อนข้างกลัวการต้องนำเสนองานต่อหน้าผู้คนเยอะๆ เป็นที่สุด
และเวลาที่ตื่นเต้นก็มาถึงเมื่อถึงเวลาเรียนคาบ Web Design โชคดีที่ดิฉันไม่ได้เป็นคนถูก Present แต่กลับโดนเพื่อนอีกคนนึง รู้สึกโล่งนิดๆ แต่เรื่องวุ่นๆ ก็ยังไม่จบซะที เพราะเรายังมีงานอีกตั้งหลายวิชาที่ต้องส่งอาจารย์ ทั้งงานกลุ่ม และงานเดี่ยวก็เยอะพอๆ กัน คงต้องวุ่นไปอย่างนี้อีกหลายวัน จนกว่าจะเคลียร์งานจบทุกอย่างในวันที่ 30 กันยายน และหวังว่า…คงจะได้พักก่อนสอบบ้าง
 |
กับวันอาทิตย์…ที่แสนจะวุ่นวาย?
ตั้งแต่ตื่นนอนในตอนเช้าดิฉันก็ต้องรีบเร่งทำกิจวัตรประจำวันให้เสร็จ ทั้งๆ ที่กลับบ้านแทนที่จะพักผ่อนให้สบายใจก็ไม่ได้ เพราะงาน Web Design ถูกแก้ใหม่เกือบทั้งหมด จึงตั้องรีบกลับมายังมหาวิทยาลัยเพื่อช่วยงานเพื่อนในกลุ่ม โชคดีหน่อยที่วันนี้ไม่ต้องรอรถนานเพราะมีคุณลุงใจดี จอดรถรับ แต่อย่าเข้าใจผิดนะค่ะว่าจะได้ขึ้นรถฟรี คุณลุงขับรถตู้ตรัง-หาดใหญ่ ค่ะ โชคดีที่มีผู้โดยสารไม่เต็มรถ ดิฉันก็เลยได้นั่งรถกลับมาตรังด้วย ตลอดทางของการนั่งรถกลับก็นั่งหลับมาตลอดทาง
เมื่อกลับมาถึงตรังก็รีบรับประทานอาหาร และเข้ามาทำ Term Project วิชา Web Design ต่อในมหาวิทยาลัยเลย พวกเรามานั่งทำงานกันต่อที่ซุ้มโค้ก และดูเหมือนว่างานที่โดนแก้จะต้องถูกทำใหม่ทั้งหมด ทั้งๆท ที่จริงแล้วงานสมควรที่จะเสร็จตั้งแต่วันศุกร์แล้ว แต่เพราะพี่เจ้าของร้านต้องการที่จะให้แก้งานเกือยทั้งหมด พวกเราก็เลยต้องมาทำกันใหม่ และต้องรีบทำ เพราะกำหนดส่งงาน คือ วันพรุ่งนี้ (20 กันยายน 2553)
วันนี้รู้สึกว่าอะไรๆ ก็ต้องรีบเร่งทั้งหมด พวกเราจะมานิ่งนอนใจอยู่ไม่ได้ เพราะงานยังไม่เสร็จ สรุปก็คือว่า พวกเราต้องมานั่งโต้รุ่งกันที่ซุ้มโค้ก ตลอดทั้งคืน กว่าจะเสร็จงานก็ประมาณ 11.45 น.ของอีกวันนึง นอนก็ไม่ได้นอน แต่พวกเราก็ภูมิใจที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี คุ้มกับการอดหลับ อดนอนค่ะ
